Üç boyutlu Schroth methodu fizyoterapistler tarafından dünyada yaygın şekilde uygulan bireysel egzersiz programlarından oluşur. Bire bir egzersizlerin yanı sıra, manuel uyarılar da methodun içinde yer almaktadır. Schroth Method, sadece skolyoz hastalarına yönelik spesifik bir çalışma olmakla birlikte dünya üzerinde skolyoz için tanınan geçerliliği en yüksek egzersiz yöntemidir.
Bu yöntemin temel amacı postüral düzeltmeyi gövde kaslarıyla, dinamik pasif
kuvvetlerle (fizyoterapistin el yardımı ya da dinamik sistemler) ve statik kuvvetlerle sürdürebilmesini sağlamaktır. Bu amaçla fizyoterapist, hastayı eğitmek için farklı yöntemler uygulayabilir. Hastaya küçük düzeltmeleri
nasıl gerçekleştireceği ve bunu farklı postürlerde nasıl koruyacağı veya denge reaksiyon
kuvvetinden nasıl yararlanacağı öğretilir. Aktif aksiyal uzama ve Schroth ezgersizlerinin
temelini oluşturan rotasyonel solunum egzersizlerinin uygulanması, tüm egzersizler sırasında
oldukça önemlidir.
Schroth egzersizleri primer olarak idiopatik skolyoz ve geç başlangıçlı juvenile skolyoz
için uygulanmaktadır. Erişkin ve erken başlangıçlı skolyoz için ise modifiye şekilde
uygulanabilir. Schroth egzersizlerinin, adolesan idiopatik skolyozda Cobb açısını azaltmada ve yaşam kalitesini geliştirmede seviye II düzeyinde bilimsel kanıt olduğu ortaya konulmuştur. Schroth
yönteminin eğrilik açısının ilerlemesini durduğu, eğrilik açısını azalttığı, Scheuermann
kifozunu azalttığı, korse ve cerrahi gereksinimini ve ağrıyı azalttığı, vital kapasiteyi ve yaşam
kalitesini arttırdığı, egzersizler uygulandıktan sonra 3 yıl takip edilen skolyoz hastalarının
eğriliklerinde herhangi bir artış olmadığı literatürde gösterilmiştir. Schroth egzersizleri korse
ile birlikte uygulandığında da deformitede daha belirgin bir düzeltme elde edildiği de rapor
edilmiştir. Egzersizlerin klinikte fizyoterapist gözetiminde uygulanması ile daha etkili olduğu bildirilmiştir.
On beş çalışmanın incelendiği güncel bir meta-analiz sonuçları Schroth egzersizlerinin
skolyozu olan bireyler için önerilmesi gerektiğini, omurganın yapısal deformitesini düzelttiğini
ortaya koymaktadır.